Jedną z podstawowych idei przyświecających wprowadzeniu norm serii ISO dotyczących sprzętu ochrony układu oddechowego jest przyjęcie czynnika ludzkiego i jego fizjologii do opracowania klasyfikacji wymagań i metod badań tego sprzętu. W normach tych zauważyć można wiele dodatkowych parametrów, które wcześniej nie podlegały ocenie. Zaproponowano w nich między innymi wprowadzenie pięciu modeli głów przeznaczonych do weryfikacji właściwości użytkowych i ochronnych sprzętu. Głowy te charakteryzują się zróżnicowanymi rozmiarami i kształtami odpowiadającymi charakterystykom twarzy zróżnicowanych populacji użytkowników. Zostały one opracowane przez NIOSH (National Institute for Occupational Safety and Health) na podstawie badań antropometrycznych z udziałem kilku tysięcy uczestników [19] i są wykorzystywane m.in. do badania oporu oddychania, pracy oddychania, zawartości dwutlenku węgla w powietrzu wdychanym oraz poziomu dźwięku wewnątrz sprzętu ochrony układu oddechowego. W CIOP-PIB opracowano stanowiska służące do badania wyżej wymienionych parametrów (rysunek 26), a dokładne informacje na ten temat zamieszczono w broszurze pod tytułem „Komfort użytkowania– ocena i klasyfikacja sprzętu ochrony układu oddechowego w świetle projektów norm ISO”[20].