Izolujący sprzęt ochrony układu oddechowego działa niezależnie od otaczającej atmosfery. Zasada jego funkcjonowania opiera się na całkowitym odizolowaniu użytkownika i dostarczeniu mu czystego powietrza do oddychania. Sprzęt ten stosowany jest w przypadku, w którym w otaczającej atmosferze występuje niedobór tlenu (objętościowe stężenie tlenu poniżej 19%); stężenie aerozolu przekracza wartość 500x NDS; lub stężenie pary i gazów przekracza 1% obj [4]. Jest on również stosowany w przypadku, gdy zagrożenia na stanowisku pracy nie są zidentyfikowane (tzn. nie jest znane stężenie i rodzaj substancji występujących w atmosferze środowiska pracy). Sprzęt ten dzielimy na dwie grupy stacjonarny oraz autonomiczny (rysunek 13).

Rysunek 13. Podział izolującego sprzętu ochrony układu oddechowego.

Dobór odpowiedniego sprzętu izolującego zależy m.in. od rodzaju wykonywanych prac (stałe/ruchome stanowisko pracy), odległości do najbliższego obszaru z powietrzem nadającym się do oddychania, czasu pracy w sprzęcie; obciążenia i fizjologicznych uwarunkowań pracownika oraz rodzaju wykonywanych czynności.