W przypadku, gdy konieczne jest wykonywanie przez pracownika czynności zawodowych w warunkach narażenia na czynniki szkodliwe wchłaniane do organizmu drogą oddechową (np. aerozole, pary, gazy) pracodawca jest zobowiązany do przeprowadzenia oceny ryzyka i podjęcia działań w celu zlikwidowania lub zminimalizowania zagrożenia, między innymi poprzez zastosowanie rozwiązań technicznych lub organizacyjnych. Jeśli nie przyniesie to oczekiwanych rezultatów lub zastosowanie takich środków nie jest możliwe pracodawca powinien wyposażyć pracownika odpowiednio dobrany sprzęt ochrony układu oddechowego, który stanowi zabezpieczenie przed wchłanianiem atmosfery substancji niebezpiecznych i szkodliwych, stanowiących grupę czynników wysokiego ryzyka. Ogólna klasyfikacja sprzętu ochrony układu oddechowego obejmuje grupy podstawowe grupy: sprzęt oczyszczający oraz sprzęt izolujący (rysunek 4)[1]. Obie te grupy sprzętów mogą być zaprojektowane wersji ucieczkowej, której zadaniem jest ochrona użytkownika podczas ewakuacji ze strefy zagrożenia (np. w sytuacji, w której w atmosferze środowiska pracy mogą nagle pojawić się nieznane substancje szkodliwe w nieznanych ilościach). Żaden z typów ucieczkowego sprzętu ochrony układu oddechowego nie może być stosowany podczas wykonywania typowych czynności zawodowych [2].