Wymagania odnośnie odzieży ochronnej dla pracowników przemysłu narażonych na działanie czynników gorących (z wyłączeniem gorących cieczy) zawarte są w normie PN-EN ISO 11612. Wymaganiami tej normy objęte są ubrania, kombinezony, jak również kaptury, getry i osłony na buty, natomiast inne rodzaje ochron, np. ochrony głowy, rąk i stóp są z niej wyłączone. Odzież ochronna spełniająca wymagania tej normy zapewnia ochronę przed krótkim kontaktem z płomieniem oraz co najmniej jednym rodzajem czynnika gorącego (ciepło konwekcyjne, promieniowanie cieplne, ciepło kontaktowe, duże rozpryski płynnego metalu) lub kombinacją tych czynników. Przykłady tego typu odzieży zamieszczono na rys. 3.4.

Na wielu stanowiskach pracy w przemyśle metalurgicznym pracownicy narażeni są na działanie czynników gorących w postaci płomienia, promieniowania cieplnego, ciepła konwekcyjnego, rozprysków stopionych metali i ciepła kontaktowego (kontakt z gorącymi przedmiotami i powierzchniami). Praca w narażeniu na działanie czynników gorących często dodatkowo wiąże się z występowaniem mikroklimatu gorącego, gdy temperatura powietrza zawiera się w zakresie (25-60) °C, przy względnej wilgotności powietrza od 10 % do 80 %.

Zasady doboru odzieży chroniącej przed czynnikami gorącymi przedstawiono w tabeli 10.

W ramach projektów badawczych i zadań realizowanych w CIOP-PIB opracowywane są narzędzia wspomagające projektowanie i dobór odzieży ochronnej, nowe rozwiązania w zakresie materiałów i odzieży ochronnej z wykorzystaniem innowacyjnych technologii, jak również nowe metody badań i oceny odzieży ochronnej. Informacje uwzględnione w bazie danych w tym obszarze stanowić będą podsumowanie najnowszej wiedzy technicznej z zakresu odzieży ochronnej.