Specyfika pracy w górnictwie wymaga wykorzystania urządzeń, maszyn i narzędzi, szczególnie wibrujących, często pneumatycznych, które są źródłem nadmiernego hałasu oraz drgań mechanicznych. Narażenie na hałas i drgania mechaniczne stanowią powszechne zagrożenia w branży górniczej. Ekspozycja na czynniki jest bardzo niebezpieczna i może prowadzić do wielu powikłań zdrowotnych.

Hałas to każdy niepożądany, nieprzyjemny, uciążliwy, szkodliwy, a nawet niebezpieczny dla zdrowia, dźwięk działający na organ słuchu człowieka. Szkodliwość hałasu zależy od jego natężenia. Górnictwo zalicza się do branż charakteryzujących się znaczną emisją hałasu. Maszyny i urządzenia stosowane w przemyśle wydobywczym posiadają coraz większą moc. Stosowane obecnie technologie urabiania, używanie materiałów  wybuchowych, ładowanie i transport urobku, często stanowią źródła nadmiernego hałasu i powodują znaczne zagrożenie akustyczne. W górnictwie podziemnym efekty akustyczne są dodatkowo wzmacniane przez odbicia dźwięku w pomieszczeniach zamkniętych wyrobisk górniczych. Poziom natężenia dźwięku osiąga w warunkach dołowych wartości rzędu 90 – 100 i więcej decybeli, co negatywnie wpływa na organizm człowieka. Hałas stanowi też jeden z głównych czynników szkodliwych w górnictwie odkrywkowym, przy czym można tu wyodrębnić dwa rodzaje hałasów. Hałasy ciągłe (emitowane przez maszyny i urządzenia, a głównie kruszarki) oraz hałasy impulsowe (roboty strzałowe). Poziomy tych hałasów często przekraczają wartości dopuszczalne, a ponadto stanowią zagrożenie dla środowiska zewnętrznego. W górnictwie naftowym i górnictwie gazu ziemnego hałas jest najczęściej występującym czynnikiem szkodliwym w środowisku pracy. Źródłem hałasu są urządzenia wiertnicze, a niektóre z nich jak sprężarki, generatory prądotwórcze, pompy płuczkowe czy systemy hydrauliczne są źródłami hałasu o dużym natężeniu. W zależności od długości ekspozycji oraz natężenia hałasu, wyróżnia się różnego rodzaje niekorzystne dla zdrowia skutki. Nadmierny hałas prowadzi do trwałego uszkodzenie słuchu, które  powoduje chorobę zawodową o nazwie „obustronny trwały ubytek słuchu typu ślimakowego spowodowany hałasem”. Hałas ma również wpływ na układ nerwowy człowieka powodujący tzw. przewlekły uraz akustyczny. Pracownicy narażeni na silny hałas częściej zapadają na różnorodne schorzenia, szczególnie układu krążenia, układu dróg oddechowych oraz układu trawiennego. Ponadto wysokie poziomy hałasu zmniejszają zdolność słyszenia, komunikowania się i wzajemnego ostrzegania, co zwiększa prawdopodobieństwo popełnienia błędów podczas pracy, a więc i wypadków. Wymuszona przez nadmierny hałas konieczność podnoszenia głosu powoduje dodatkowy stres. Drgania mechaniczne stanowią powszechnie występujący w branży górniczej czynnik zagrożenia. W przypadku gdy drgania te działają na organizm człowieka za pośrednictwem ciał stałych, używa się określenia wibracja. Drgania mechaniczne w środowisku pracy, z uwagi na skutki zdrowotne, dzieli się na drgania o działaniu ogólnym (przekazywane przez nogi i tułów) oraz drgania o działaniu miejscowym (przekazywane przez kończyny górne). Drgania o działaniu ogólnym wnikają do organizmu poprzez nogi lub tułów z siedzisk lub podłóg maszyn lub środków transportu, a także z podłoża na którym stoi operator. W górnictwie najczęstszym źródłem drgań o działaniu ogólnym są siedziska i podłogi maszyn oraz siedziska i podłogi środków transportu. Zdarza się, że źródłem drgań jest podłoże na którym stoi pracownik, wprowadzone w drgania przez pracujące maszyny i urządzenia. Drgania o działaniu miejscowym wnikają do organizmu przez kończyny górne. Źródłem drgań działających przez kończyny górne są wszystkie ręczne narzędzia uderzeniowe lub obrotowe o napędzie pneumatycznym, hydraulicznym, elektrycznym lub spalinowym. Źródłem drgań mogą być również dźwignie sterujące maszyn i pojazdów, a także przytrzymywane ręcznie obrabiane elementy. Drgania mechaniczne zmniejszają zdolność koncentracji oraz spostrzegawczość, co może mieć negatywny wpływ na bezpieczeństwo pracy. Długotrwałe oddziaływanie drgań mechanicznych prowadzi do powstawania niekorzystnych zmian w wielu układach i narządach. Wystąpienie zespołu tych zmian oraz udokumentowana ekspozycja na działanie drgań przekraczających wartości dopuszczalne dla organizmu, stanowi podstawę rozpoznania choroby zawodowej zwanej zespołem wibracyjnym. Zespół wibracyjny obejmuje zmiany chorobowe w obrębie układu naczyniowego, nerwowego oraz kostno-stawowego, które wiążą się z dolegliwościami pod postacią silnego bólu kończyn, zmianami patologicznymi w kościach i stawach oraz objawem Raynauda.

W branży górniczej pracownicy narażeni są na nadmierny hałas oraz drgania mechaniczne związane z pracą różnorodnych maszyn, narzędzi i urządzeń. Występujące równocześnie drgania mechaniczne oraz hałas zmniejszają koncentrację, utrudniają spostrzegawczość oraz skupienie uwagi, co ma negatywny wpływ na bezpieczeństwo pracy. Długotrwała i regularna ekspozycja na hałas oraz drgania mechaniczne mogą być przyczyną trwałego uszkodzenia słuchu oraz nieodwracalnych zmian związanych z zespołem wibracyjnym. Na zagrożenia związane z hałasem oraz drganiami mechanicznymi narażonych jest większość pracowników branży górniczej, w szczególności operatorzy maszyn, urządzeń oraz pojazdów.