Wiele prac związanych z budownictwem odbywa się na stanowiskach pracy usytuowanych na wyższym poziomie w stosunku do otaczającego podłoża, np. ziemi, podłogi czy dna wykopu. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, o pracy na wysokości mówi się, gdy jest ona wykonywana co najmniej na wysokości 1 metra nad poziomem podłogi lub ziemi. Podczas robót wykonywanych w branży budowlanej, praca na wysokości jest bardzo powszechna i stanowi czynnik ryzyka stwarzający bezpośrednie zagrożenia zdrowia lub życia pracowników.

Wiele robót związanych z branża budowlaną wymaga przebywania na wysokości. Prace na wysokości są związane z budową i rozbiórką budynków, wykonywaniem izolacji termicznych ścian, ocieplaniem, tynkowaniem, malowaniem, budową lub naprawą dachów, mostów i kładek oraz konstrukcji wielkogabarytowych, demontażem lub budową kominów, usuwaniem nawisów śnieżno-lodowych i wieloma innymi robotami. Prace na wysokości odbywają się bezpośrednio na budynkach, dachach, wszelkiego rodzaju drabinach, klamrach, podwyższeniach, platformach, rusztowaniach i ruchomych podestach roboczych, wysięgnikach, dźwigach oraz żurawiach. W branży budowlanej istnieje wiele przyczyn upadku z wysokości, należą do nich m. in. zły stan techniczny urządzeń ochronnych, utrata równowagi, niewłaściwe odgrodzenie stref niebezpiecznych, nieznakowanie miejsc stwarzających zagrożenie, niezabezpieczone otwory technologiczne, niepełne pomosty robocze, kolizje platform podnośników z innymi urządzeniami, oderwanie się barierki zabezpieczającej czy też nieuwaga lub niedoświadczenie pracowników. Przyczyną upadku z wysokości mogą być również czynniki środowiskowe. Podczas niekorzystnych warunków atmosferycznych i pracach wykonywanych na zewnątrz, może dojść do poślizgnięcia wskutek oblodzonych oraz śliskich powierzchni, utraty równowagi podczas silnych podmuchów wiatru, oraz upadek w czasie pracy po zmroku i braku odpowiedniego oświetlenia. Upadek z wysokości może powodować również bezpośrednie porażenie prądem elektrycznym, rozbłysk łuku elektrycznego, a także potknięcie spowodowane niewłaściwie umiejscowionymi przedmiotami oraz przewodami. Skutki upadku z wysokości są często bardzo poważne i mogą obejmować poważne złamania kręgosłupa, miednicy oraz innych kości długich, urazy narządów wewnętrznych, takich jak serce, płuca, śledziona, wątroba, nerki czy rozerwanie klatki piersiowej lub jamy brzusznej. Upadek z dużych wysokości może mieć bardzo poważne skutki i spowodować śmierć pracownika.

Wiele robót budowlanych wymaga konieczności pracy na wysokości. Taka praca związana jest bardzo często z użyciem różnego rodzaju drabin, rusztowań, podnośników i innych urządzeń zdolnych do regulowania poziomu. Upadek z wysokości może powodować wiele przyczyn, m. in. zły stan techniczny urządzeń, niekorzystne warunki atmosferyczne, nieprawidłowo rozmieszczone przedmioty oraz instalacja elektryczna, nieuwaga pracowników oraz wiele innych. Upadek z wysokości stanowi czynnik zagrożenia, którego konsekwencje mogą być bardzo poważne i stanowić niebezpieczeństwo utraty zdrowia oraz życia. Na upadek z wysokości narażeni są pracownicy wykonujący prace przy elewacjach, na drabinach, rusztowaniach, podnośnikach oraz operatorzy dźwigów czy żurawi.