Stanowiska pracy usytuowane na wyższym lub niższym poziomie w stosunku do podłoża niosą ze sobą ryzyko upadku człowieka z wysokości. Upadek z wysokości zdefiniowany jest przez trzy fazy:

• rozpoczęcia spadania będącego skutkiem zachwiania, poślizgnięcia, potknięcia, itp.,
• swobodnego spadania,
• zatrzymania spadania na skutek uderzenia o podłoże lub elementy stanowiska pracy.

Upadek z wysokości stanowi jedno z najpoważniejszych zagrożeń na jakie jest narażony człowiek w środowisku pracy. Wystąpienie tak rozumianego upadku z wysokości grozi człowiekowi bardzo poważnymi obrażeniami lub śmiercią na skutek zderzenia z elementami konstrukcyjnymi stanowiska pracy lub podłożem. Biorąc pod uwagę wagę tego problemu konieczne jest podejmowanie działań zapobiegających możliwości występowania spadania z wysokości. Do najważniejszych z nich należy użycie indywidualnego sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości. O skuteczności działania indywidualnego sprzętu chroniącego przed upadkiem z wysokości decydują trzy podstawowe czynniki:

• parametry techniczne (jak np. wytrzymałość na zerwanie, odporność na obciążenie dynamiczne, zdolność amortyzacji itp.);
• prawidłowy dobór sprzętu, z uwzględnieniem specyfiki stanowiska pracy;
• metody użytkowania sprzętu.