Odzież ochronna
Kiedy na stanowiskach pracy należy stosować odzież ochronną a kiedy roboczą?
Odzież ochronna powinna być stosowana wówczas, gdy niezbędne jest zapewnienie ochrony ciała pracownika w związku z występującymi na stanowisku pracy czynnikami
zagrażającymi życiu lub zdrowiu, w sytuacji, gdy nie ma możliwości zastosowania innych rozwiązań technicznych lub organizacyjnych albo są one niewystarczające. Natomiast jeśli
chodzi o odzież roboczą, to pracodawca jest zobowiązany do tego, aby dostarczyć ją pracownikowi w dwóch przypadkach: 1) gdy odzież własna pracownika może ulec
zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, 2) gdy wymagania techniczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy tego wymagają. Zgodnie z Kodeksem Pracy odzież robocza
powinna być wykonana z materiałów spełniających wymagania normy PN-P-84525:1998. Odzież robocza nie należy do środków ochrony indywidualnej i nie powinna być oznaczona
znakiem CE.
Czy norma EN ISO 13688:2013 musi występować na znakowaniu odzieży ochronnej?
Nie. Norma EN ISO 13688:2013 zawiera wymagania ogólne dla odzieży ochronnej z zakresu ergonomii, nieszkodliwości, oznaczenia wielkości, starzenia, kompatybilności i znakowania
odzieży ochronnej oraz informacji, które powinien dostarczać producent wraz z odzieżą ochronną. Norma ta jest przeznaczona do stosowania wraz z innymi normami, zawierającymi
wymagania dotyczące skuteczności ochrony i które najczęściej przywołują normę EN ISO 13688:2013, nie zaś samodzielnie. W związku z tym, każda odzież ochronna powinna
spełniać wymagania normy EN ISO 13688:2013 i dlatego nie ma konieczności uwzględniania jej w znakowaniu odzieży ochronnej.
Czy odzież chroniąca przed czynnikami biologicznymi musi mieć również potwierdzone właściwości w zakresie odporności na czynniki chemiczne?
Nie. Odzież chroniąca przed czynnikami biologicznymi może mieć również potwierdzone właściwości w zakresie odporności na czynniki chemiczne, ale nie musi. Oznacza to, że
norma PN-EN 14126:2005 może występować samodzielnie jako norma z wymaganiami szczegółowymi. Typ odzieży chroniącej przed czynnikami biologicznymi klasyfikuje się
jednakowo jak w przypadku odzieży chroniącej przed czynnikami chemicznymi (np. typ 4), jednak nie wiąże się to z koniecznością potwierdzenia odporności na czynniki chemiczne.
Niezbędne jest natomiast przeprowadzenie badań laboratoryjnych sprawdzających szczelność konstrukcji odzieży ochronnej zgodnie z metodyką badań odpowiednią dla
danego typu odzieży (zgodnie z Tablicą 5 w normie PN-EN 14126:2005), np. w celu zaklasyfikowania odzieży chroniącej przed czynnikami biologicznymi jako typ 4 niezbędne
jest potwierdzenie jej odporności na przenikanie rozpylonej cieczy.
Czy odzież chroniąca przed wirusem SARS-CoV-2, spełniająca wymagania normy PN-EN 14126:2005 powinna charakteryzować się odpornością na wszystkie wymienione w niej rodzaje czynników infekcyjnych (przenikanie skażonych cieczy pod wpływem ciśnienia hydrostatycznego, przenikanie czynników infekcyjnych w wyniku mechanicznego kontaktu z substancjami zawierającymi skażone ciecze, przenikanie skażonych ciekłych aerozoli, przenikanie skażonych cząstek stałych)?
Nie. Materiał odzieży nie musi spełniać wymagań normy w zakresie odporności na wszystkie wymienione czynniki. Ze względu na wielkość cząstki wirusa SARS-CoV-2 (60 ÷ 140) nm,
wystarczy jeśli odzież będzie charakteryzowała się odpornością na przenikanie skażonych cieczy pod wpływem ciśnienia hydrostatycznego.
Czy akcesoria w odzieży chroniącej przed czynnikami gorącymi (np. guziki, zamek błyskawiczny) muszą mieć właściwości trudnopalne i charakteryzować się odpornością na ciepło, jeśli nie występują na wierzchu odzieży (tj. są przykryte materiałem wierzchnim spełniającym wymagania normy zgodnie z PN-EN ISO 11612:2015-11)?
Tak. Zgodnie z wymaganiami normy PN-EN ISO 11612:2015-11 wszystkie dodatki zastosowane w odzieży muszą wykazywać właściwości trudnopalne (pkt. 6.3.2.3) oraz
odporność na ciepło w temperaturze 180°C (pkt. 6.2.1), nawet jeśli nie występują na wierzchu odzieży. Akcesoria badane są wówczas w takim układzie materiałów jak występują
w odzieży, tzn. jeśli zamek błyskawiczny przykryty jest od zewnątrz listwą, wówczas płomień kierowany jest nie bezpośrednio na zamek, lecz na listwę, która go przykrywa.
Czy odzież ochronna o intensywnej widzialności może być wykonana z materiału lub układu materiałów o oporze pary wodnej powyżej 5 m 2 Pa/W?
Tak, pod warunkiem, że zgodnie z p. 5.6.3 normy PN-EN ISO 20471:2013-07+A1:2017-02 współczynnik przenikania pary wodnej danego materiału lub układu materiałów będzie
większy lub równy 0,15. Oznacza to, że w przypadku materiałów lub układów materiałów charakteryzujących się oporem pary wodnej wyznaczonym zgodnie z PN-EN ISO
11092:2014-11 powyżej 5 m 2 Pa/W, niezbędne jest dodatkowe wykonanie badania oporu cieplnego zgodnie z PN-EN ISO 11092:2014-11. Wyniki badań oporu pary wodnej i oporu
cieplnego stanowią podstawę do wyznaczenia współczynnika przenikania pary wodnej.