- Obuwie bezpieczne (S – „safety”) – obuwie mające cechy ochronne, przeznaczone do ochrony użytkownika przed urazami, które mogłyby powstać podczas wypadków, wyposażone w podnoski zaprojektowane tak, aby zapewniały ochronę przed uderzeniem podczas badania z energią równą co najmniej 200 J i przed ściskaniem podczas badania pod obciążeniem ściskającym równym co najmniej 15. Wymagania dotyczące obuwia bezpiecznego określa PN-EN ISO 20345:2012.
- Obuwie ochronne (P – „protective”) – posiadające cechy ochronne tożsame z typem bezpiecznym, ale jest wyposażone w słabszy typ podnosków, które projektuje się tak, aby zapewniały ochronę przed uderzeniem na poziomie 100 J (w warunkach laboratoryjnych) i przed ściskaniem na poziomie co najmniej 10 kN (podczas badania pod obciążeniem ściskającym równym co najmniej 10 kN). Wymagania dotyczące obuwia ochronnego określa PN-EN ISO 20346:2014-08.
- Obuwie zawodowe (O – „occupational”) – obuwie mające cechy ochronne, przeznaczone do ochrony użytkownika przed urazami, które mogłyby powstać podczas wypadków. Ten rodzaj obuwia, w przeciwieństwie do obuwia bezpiecznego i ochronnego, nie zapewnia ochrony palców stopy przed uderzeniami (brak podnosków bezpiecznych oraz ochronnych). Wymagania dotyczące obuwia zawodowego określa PN-EN ISO 20347:2012.
Misją Instytutu jest działalność naukowo-badawcza prowadząca do nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych użytecznych w kształtowaniu warunków pracy zgodnych z zasadami bezpieczeństwa pracy i ergonomii oraz ustalanie podstaw naukowych do właściwego ukierunkowywania polityki społeczno-ekonomicznej państwa w tym zakresie.